Rachunek sumienia praktykujemy przynajmniej przed przystąpieniem do sakramentu Pokuty i Pojednania.
Św. Ignacy Loyola zachęca, by rachunek sumienia uczynić codzienną praktyką. On sam badał swe serce wiele razy w ciągu dnia. Źródłem jego swoistej obsesji refleksyjności nie było chorobliwe poczucie winy, lecz fascynacja miłością zaofiarowaną mu przez Boga. Inigo Loyola, wielki mistyk i człowiek apostolskiego czynu, odczuwał głęboką potrzebę zanurzania się w miłości Trójcy Świętej, dziękowania za nią i sprawdzania siebie, czy w minionym czasie (godzinie, dniu) działał zgodnie z Duchem Miłości. Za uchybienia od razu przepraszał, postanawiał poprawę i prosił o umocnienie w miłosnym nastawieniu.

Gdy adorujemy Jezusa, wyłączamy umysł, jesteśmy bierni, jakby bezwładni, zupełnie poddani Jemu, Jego inicjatywie. Nie czynię wysiłku, nie myślę o tym, jak zagospodarować czas. Rozkoszuję się biernością, w którą zostaję zapraszany i wprowadzany. Trwam. Tak po prostu. Siedzę i patrzę. Moje serce jest ciche, zasłuchane, małe, pozwalające się ogarnąć, otulić.
Adoracja to świętowanie obecności. Jest to prosta radość z samego faktu obecności, Jego obecności i mojej obecności przy Nim. Cieszy mnie sama Jego OBECNOŚĆ.
Najważniejsze dla mnie jest to, że mogę SPOTKAĆ Jezusa. OBECNOŚĆ, SPOTKANIE - to jest główny powód radości, doświadczania szczęścia w relacji. Obecność - to jest powód do radości. Nie to, co mogę od Niego otrzymać, a po prostu to, że On JEST i że ja jestem. Adoracja to świętowanie dla mnie - świętowanie obecności. Adoracja to też świętowanie bliskości. Obecność wprowadza w bliskość. Im głębiej uświadamiam sobie obecność i im dłużej trwam w obecności (On i ja - przenikanie wzajemne), tym głębiej doświadczam bliskości, milczącej, oszczędnej we wszelkie doświadczenia zmysłowe, takiej prostej, zwyczajnej, bez żadnych poruszeń uczuciowych.

Eucharystia, spowiedź i Komunia Święta, modlitwa, post, jałmużna, dobre uczynki ofiarowane w intencji zmarłych są im bardziej potrzebne niż najokazalsze wieńce, znicze i lamenty – wynika z przesłania, jakie kierują do nas dusze przebywające w czyśćcu. Przypominają one żyjącym o nieuchronności śmierci i odpowiedzialności za ziemskie postępowanie, a także wzywają do pokuty i uświęcania się w perspektywie czekającego Nieba.

Jakkolwiek Kościół bardzo ostrożnie podchodzi do źródeł, które informują o obcowaniu ludzi żywych z duszami czyśćcowymi, traktując je jako objawienia prywatne, to jednak daleki też jest od ich lekceważenia.

Kontakty świętych z zaświatami

Nową Pięćdziesiątnicą Kościoła stało się spotkanie papieża Franciszka z Odnową w Duchu Świętym na stadionie olimpijskim w Rzymie w niedzielę 1 czerwca. Odbyło się ono na prośbę samego Ojca Świętego, który poprosił, aby RNS (główny nurt Rinnovamento Nello Spirito - włoskiej Odnowy w Duchu Świętym), nie organizował dorocznego zlotu jak zawsze w Rimini, ale przygotował je w Rzymie, z udziałem samego Papieża.

J 12, 1-11 Namaszczenie w Betanii
Wielki poniedziałek, wchodzimy coraz głębiej w okres męki Pańskiej. Walka duchowa, która rozpoczęła się w kuszeniu na pustyni, teraz przybiera na sile. Wtedy szatan odstąpił od Chrystusa do czasu jak mówi ewangelista i oto teraz przyszedł czas – nadeszła godzina Jezusa – drugie wielkie kuszenie.
Przeżywając wielki tydzień zwróćmy uwagę nie tylko na fizyczny wymiar męki Pana Jezusa, ale także na duchową walkę, która tak intensywnie się toczy w tych dniach. Uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzeszni i błagajmy Go o miłosierdzie, abyśmy coraz głębiej rozumieli Misterium Chrystusa i radowali się, że możemy wraz z Panem odnosić pełne zwycięstwo.

„To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!”
Tymi słowami Bóg Ojciec wskazuje na Swojego Syna. Upodobał sobie w Nim, jest z Niego dumny. Kocha Go i o tym mówi uczniom. Dobra nowina dla nas jest taka, że w Jezusie Chrystusie mamy udział w tej relacji synowskiej. W Nim jesteśmy ukochanymi dziećmi Boga. Bóg w Trójcy św. Jedyny jest Miłością, a Boża Miłość jest doskonała i najdoskonalej realizuje się w relacji między osobami: Ojciec, Syn i Duch św. W tych trzech Osobach Miłość jest najpiękniejsza, najwspanialsza i najpotężniejsza! I ta Boża Miłość jest otwarta dla nas w Jezusie Chrystusie!