Spotkanie modlitewne jest wspólnym dziełem wszystkich uczestników, daje możliwość każdemu z obecnych aktywnie włączyć się w modlitwę nie tyle poprzez powtarzanie z góry ustalonych wezwań co przez wypowiedzenie swojej własnej modlitwy, podzielenie się tym co dzieje się w jego wnętrzu, aby przez to stać się darem dla innych.
Wybrane elementy spotkania modlitewnego:
Spotkanie modlitewne nie ma stałego schematu. Są natomiast pewne określone elementy, które powinny występować w czasie jego trwania. Pokrótce je omówię.
1. Zgromadzeni w Imię Pana.
Spotkanie modlitewne może być poprzedzone krótkim zawiązaniem wspólnoty, np. pieśnią, zabawą.
Spotkanie rozpoczyna osoba prowadząca (może to być lider, animator, kapłan) Jej należy się posłuszeństwo ze strony innych uczestników spotkania. Podstawowe zadanie osoby prowadzącej można streścić w jednym zdaniu: Rozpoznać czego chce Duch Święty dla danego zgromadzenia i doprowadzić aby wszyscy w jedności odpowiedzieli na wezwanie Boga. Pan udziela osobie prowadzącej daru rozpoznawania tego co On chce dokonać. Osoba prowadząca rozpoczyna i kończy spotkanie, zachęca do modlitwy, koncentruje grupę na Osobie Jezusa, pobudza do wielbienia i używania darów duchowych, czuwa nad właściwym przebiegiem i dynamiką spotkania, zajmuje się też zakłóceniami, które mogą się pojawić podczas spotkania (np. komentarze wypowiedzi innych osób, samowolne wygłaszanie proroctw, nieprawidłowa forma świadectwa itp.)
2. Modlitwa do Ducha Świętego.
Całe spotkanie modlitewne jest poddane Duchowi Świętemu. Modlimy się do Niego, aby On sam otwierał nas na obecność Jezusa, aby nas przenikał i w nas działał. Nie może jej zabraknąć na spotkaniu modlitewnym, ale też nie może trwać zbyt długo. Pan Jezus obiecał: „ Jeśli więc wy, którzy źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą”. Trzeba, abyśmy tej obietnicy ufali.
3. Słowo Boże.
Jest centralną częścią spotkania modlitewnego.
Wcześniej grupa rozeznająca uwzględniając aktualną sytuację, potrzeby i możliwości wspólnoty rozeznaje Słowo Boże na tu i teraz. (dla konkretnej wspólnoty na konkretny czas)
Odczytanie Słowa Bożego jest centralnym wydarzeniem spotkania (najważniejszym) Poprzedzone powinno być wyciszeniem, modlitwą, która powinna od strony duchowej
i psychicznej nastawić nas na słuchanie tego co Pan chce dziś powiedzieć do mnie. Może być też poprzedzone chwilą ciszy, oczekiwania, tak jak się czeka na coś ważnego. Uświadomienie sobie, że w tym momencie przemawia sam Bóg.
Duże znaczenie ma też miejsce, gdzie znajduje się Pismo Święte lub miejsce gdzie stoi ten, kto je czyta. Dobrze jest aby tekst był przeczytany co najmniej trzy razy przez różne osoby. Wtedy np. po drugim czytaniu można powiedzieć komentarz do Słowa. Komentarz, interpretacja może czasem przyjąć formę krótkiego orędzia, np. Bóg wzywa nas dzisiaj do... albo Bóg chce ci dziś powiedzieć, że...
Po odczytaniu Słowa Bożego potrzebna jest chwila ciszy, zanim pojawi się odpowiedź na Słowo. Cisza potrzebna jest aby każdy mógł zastanowić się co do niego osobiście dziś mówi Bóg. Odpowiedź na Słowo Boże będzie zawierać ustosunkowanie się do usłyszanego w nim wezwania. Może być to w formie dziękczynienia, uwielbienia, prośby lub przeproszenia. Ważne jest, by każdy miał możliwość wypowiedzieć swą odpowiedź będąc słuchanym przez innych.
Niewłaściwe jest aby w czasie odpowiedzi na Słowo uczestnicy wypowiadali modlitwy zupełnie nie związane z usłyszanym Słowem.
O Słowie Bożym usłyszanym na spotkaniu modlitewnym nie należy zapomnieć zaraz po powrocie do domu. Ono nie kończy swego działania wraz z końcem spotkania, ono niesie ze sobą konkretną łaskę, z którą aby wydała owoc należy współpracować. Dobrze jest wracać w ciągu tygodnia do tego Słowa.
Po spotkaniu prowadzący powinien podać skąd wzięte jest Słowo (sygnaturę)
4. Modlitwa uwielbienia
Św. Ignacy powiedział „Człowiek stworzony jest po to, aby Boga, Pana naszego chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją”
Motywem wspólnego spotkania na modlitwie powinno być oddanie chwały Bogu
w jedności z braćmi, niezależnie od naszego samopoczucia i sytuacji, w której jesteśmy. Ważna jest nasza intencja (po co?), nie piękne słowa, długie wypowiedzi, a tym bardziej uczucia. Modlitwa uwielbienia jest najbardziej bezinteresowną modlitwą. Trwając w ten sposób przed Obliczem Boga nie koncentrujemy się na tym co nam dał lub co chcemy od Niego otrzymać, ale nasza uwaga i nasze serce trwa przy Bogu ze względu na Niego samego. Wychwalając Boga doznajemy wewnętrznej radości, pocieszenia i mocy płynącej od samego Pana.
Czasem doświadczamy tego, że modlitwa uwielbienia wcale nie jest łatwa. Jesteśmy zmęczeni, ospali, a Bóg wydaje się być gdzieś daleko. Jeśli troski doczesne, jakieś przykre doświadczenia przesłaniają nam Boga wówczas nie otwieramy się na łaskę uwielbienia, jak by Bóg z tego powodu był mniej godzien chwały. Jest to grzech braku zaufania Bogu i postawienie spraw doczesnych wyżej Stwórcy.
W oddawaniu Bogu chwały bierze udział CAŁY CZŁOWIEK nasza dusza i nasze ciało. Niech ośmiela nas tu przykład króla Dawida, tańczącego przed Arką Przymierza na chwałę Najwyższego. (Mikal jedna z żon wzgardziła Dawidem i została ukarana niepłodnością). Kiedy wstajemy i wznosimy ręce w górę modlitwa chwały prawie sama wypływa z naszego wnętrza, gdy natomiast siedzimy lub stoimy skurczeni, ze schyloną głową, to i nasze wnętrze jest ściśnięte i nieskore do wielbienia. Zablokowanie, trudności lub niemożność spontanicznego wyrażania siebie jest najczęściej spowodowana lękiem (często nieuświadomionym) np. przed poddaniem się Duchowi Świętemu. Tłumaczonym sobie np. słowami „e poco tak się wygłupiać” lub „nie będę na siebie zwracać uwagi” itp. To czego Bóg oczekuje od nas to postawa dziecka, która nie jest skrępowana różnymi konwenansami lecz wyrażana w sposób wolny i spontaniczny.
Modlitwa uwielbienia nie powinna mieć formy: Wielbię Cię Panie za to, że...
Właściwa forma wezwań to wielbię Cię Panie w...lub Wielbię Cię Panie, który jesteś...
5. Sposoby modlitwy:
Na spotkaniach modlitewnych Odnowy spotykamy się z kilkoma sposobami modlitwy.
* spontaniczna ( litanijna) kiedy wypowiadamy swoją modlitwę pojedynczo podczas gdy inni słuchają i potem przyłączają się do modlitwy przez aklamację (np. prosimy Cię Panie, - dziękujemy Ci Panie, itp.)
* modlitwa równoczesna, która umożliwia formę zbiorowej modlitwy osobistej. Każdy modli się indywidualnie, własnymi słowami lub w językach, półgłosem. Głosy nie powinny dominować ale zlewać się w jedno tak by modlitwa indywidualna każdego
stała się częścią modlitwy wspólnoty. Ta modlitwa pomaga przełamać bariery głośnej modlitwy, zwłaszcza dla osób nowych, które mogą być skrępowane i zupełnie zblokowane wobec możliwości głośnego odezwania się na spotkaniu. Pomaga wejść w modlitwę spontaniczną, otworzyć się na Ducha Świętego.
* modlitwa cicha – trwanie w milczeniu. Cisza ta winna być przepełniona obecnością Pana. Chcemy dać Bogu okazję, by przemawiał w głębi naszych serc. Często cisza jest nośnikiem słowa proroczego.
*modlitwa w językach
*śpiew w językach (glosolalia)- będą omówione podczas katechezy o charyzmatach .
* modlitwa śpiewem .Śpiew jest jednym z najbardziej skutecznych środków wspólnotowego chwalenia Boga. Na spotkaniach często śpiew wielu osób łączy się w jeden głos, a obecność Ducha Bożego objawia się wtedy potężniej. Szatan szczególnie nienawidzi wspólnego śpiewania na Chwałę Bożą i zabiega o to, żeby pozbawić spotkanie modlitewne tego wspaniałego daru, choćby podszeptami typu: nie umiesz śpiewać, nie masz głosu, lepiej milczeć niż fałszować.
Za śpiew odpowiedzialny jest animator muzyczny. Powinna to być osoba uformowana, i wyposażona przez Pana do tego rodzaju służby. Nie każdy kto gra na gitarze jest powołany do funkcji animatora muzycznego. Jego rola zależy raczej od umiejętności wyczucia tego jak Pan działa na spotkaniu i odpowiadaniu na to działanie właściwym doborem pieśni. Osobisty nastrój lub aktualne przeżycia animatora nie mogą mieć wpływu na dobór śpiewanych pieśni na spotkaniu.
Animator muzyczny powinien siedzieć na spotkaniu obok osoby prowadzącej spotkanie, tak by mogli ze sobą współpracować. Pieśni wybiera animator muzyczny, lub osoba prowadząca spotkanie, a nie inni uczestnicy spotkania. Ale można odpowiednią pieśń zasygnalizować podchodząc do animatora muzycznego lub osoby prowadzącej.
6. Świadectwa na spotkaniu
Świadectwo jest opowiadaniem o działaniu Boga w naszym życiu i powinno być obecne na spotkaniach modlitewnych. Więcej o świadectwach usłyszeliśmy w katechezie Zosi.
7. Kapłan we wspólnocie
Każda wspólnota winna mieć opiekuna w osobie kapłana. Funkcja kapłana ogólnie mówiąc polega na rozeznawaniu wszystkich działań czy inicjatyw wspólnoty z punku widzenia nauki Kościoła. Czujna i troskliwa obecność kapłana na spotkaniach łatwo może wychwycić modlitwy lub wypowiedzi niepoprawnie teologicznie sformułowane,
a także problemy wymagające szerszego naświetlenia. To daje bezpieczeństwo uczestnikom, że jesteśmy w Kościele i zmierzamy we właściwym kierunku. Do kapłana możemy zwracać się w sytuacjach trudnych, konfliktowych, wymagających podjęcia zdecydowanych decyzji. Stąd też winniśmy kapłanowi posłuszeństwo. Kapłan ze swej strony mając świadomość swoich ludzkich ograniczeń sam powinien konsultować nawet już podjęte decyzje z innymi kompetentnymi osobami i ewentualnie mieć odwagę ich zmiany lub cofnięcia.
Często kapłan jest osobą prowadzącą nauczanie we wspólnocie i głoszącą komentarz do Słowa Bożego podczas spotkań modlitewnych. Katecheza nie musi być głoszona na każdym spotkaniu. Jednak nie należy zaniedbywać nauczania w trosce o rozwój i wzrost duchowy uczestników.
8. Modlitwa osłonowa.
W wielu wspólnotach jest praktykowana tzw modlitwa osłonowa spotkania. Modlitwa osłonowa jest wstawiennictwem do Boga, aby ochronił od szkodliwego działania szatana konkretne osoby, dzieła, dobra. Jest modlitwą indywidualną. Technicznie wygląda to tak, że jedna lub kilka osób przez cały czas trwania spotkania modli się w jego intencji. Osoba taka uczestniczy w spotkaniu fizycznie, jednocześnie przez cały czas trwa na modlitwie (cichej). Może to być modlitwa tradycyjna (np. różaniec, koronka) lub np modlitwa w językach Stanowi ona nieocenione wsparcie dla prowadzących i całego przebiegu spotkania.
9. Na spotkaniu może też pojawić się modlitwa wstawiennicza tak jak jest to w naszej wspólnocie np. przy okazji imienin poszczególnych osób. Ale będzie ona tematem oddzielnej katechezy.
Jak już wspomniałam na początku katechezy spotkanie nie ma stałego schematu, jest tu pewnego rodzaju dowolność w zależności od aktualnej sytuacji i potrzeb grupy, a przede wszystkim poddanie się prowadzeniu Ducha Świętego. Ważne jest aby spotkania przebiegały w Imię Boże i służyły umocnieniu i pogłębianiu naszej wiary.