Kochani, całe Pismo Święte można porównać do miłosnej pieśni, jaką nuci dla nas miłujący nas Bóg. „Ukochałem cię odwieczną miłością – mówi Bóg przez Jeremiasza. Św. Jan napisał zaś: Nie my umiłowaliśmy Boga, ale On sam nas umiłował i posłał Syna swojego, jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy”. Bóg kocha nas Miłością przekraczającą nasze wyobrażenia, Miłością bezinteresowną, bezwarunkową. Bóg miłuje nas nawet wtedy, gdy my Go nie miłujemy i grzeszymy – naucza o tym św. Paweł w Liście do Efezjan i nie tylko...
Dzisiejsza Liturgia Słowa Bożego mówi o Chrystusie jako Dobrym Pasterzu. Obraz pasterza opiekującego się owczarnią, był bardzo dobrze znany w Starym Testamencie. Bóg przez usta proroków wiele razy porównywał siebie do Pasterza, a naród wybrany do owczarni.

Siostry i Bracia, w każdym człowieku czasem budzą się wątpliwości, czy to możliwe, że tak wielki wszechmogący Bóg mieści się w tak małej kruszynie chleba, w takiej małej hostii?
Właściwie jest to dla nas nie do pojęcia... Starożytnego mędrca, Simonidesa zapytał raz król, kim jest Bóg. Simonides poprosił o osiem dni do namysłu. Kiedy król ponowne zapytał, on poprosił o dalsze czternaście dni, a potem o miesiąc. Gdy król się zniecierpliwił, Simonides powiedział: „Im więcej o tym myślę, tym mniej to rozumiem”.
Siostry i Bracia, nie starajmy się zrozumieć jak to możliwe że Bóg jest obecny w hostii. Tu trzeba zaufać, uwierzyć Bogu na słowo. Skoro Jezus Chrystus mówi: „to jest Ciało Moje” to znaczy że tak jest!

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia,
40-godzinne nabożeństwo, które dziś rozpoczęliśmy w naszej parafii, to szczególna okazja do praktykowania tej wyjątkowej modlitwy, którą jest adoracja Najświętszego Sakramentu. Warto uświadomić sobie, a może tylko przypomnieć, czym jest adoracja i w jaki sposób zaangażować się w tę szczególną modlitwę.
Otóż modlitwa adoracji to nie jest to samo, co medytacja czy kontemplacja... Doświadczenie duchowe Kościoła uczy, że adoracja jest to „modlitwa serca” - przed obliczem żywego, rzeczywiście Obecnego Jezusa Chrystusa. Tego samego, który przyszedł na świat, który nauczał, który za nasze grzechy umarł i zmartwychwstał abyśmy mogli żyć wiecznie. W modlitwie adoracyjnej jak sama nazwa wskazuje „adorujemy” czyli trwamy przed Panem Obecnym realnie w Najświętszym Sakramencie.

Na dzisiejszym spotkaniu Duch Święty zachęca nas do modlitwy o czyste serce, odnowionego ducha i głęboką, prawdziwą radość, która jest owocem czystego serca.
„Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste
i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego!
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza
i nie odbieraj mi świętego ducha swego!
Przywróć mi radość z Twojego zbawienia
i wzmocnij mnie duchem ochoczym!”

Wszystko co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych Mnieście uczynili...
Gdy patrzymy na ukrzyżowanego Chrystusa, gdy rozważamy Jego mękę – cierpienie, odrzucenie, poniżenie, osamotnienie, biczowanie, dźwiganie krzyża, dość łatwo przychodzi nam współczucie, chcielibyśmy Panu Jezusowi ulżyć, ale gdy trzeba tego samego Jezusa zauważyć w potrzebującym pomocy człowieku to już nie jest takie proste...

Wielki Post wzywa nas do intensywniejszego życia religijnego, do prawdziwego nawrócenia, czyli zmiany naszego myślenia i postępowania, tak aby było ono zgodne ze wskazaniami Ewangelii.
Takiej odnowie naszego życia służą wypracowane przez wieki praktyki. Dzisiejsza Ewangelia przypomina nam o trzech z nich: modlitwie, poście i jałmużnie. Są to proste, ale sprawdzone i bardzo skuteczne formy pobożności. Dotyczą one podstawowych relacji człowieka: do Boga, do drugiego człowieka i do siebie. Te trzy metody: modlitwa, post i jałmużna – porządkują nasze życie, wprowadzają ład i harmonię w naszych relacjach do Boga, do bliźniego i do samego siebie.

Autor: o. Remigiusz Recław SJ ( fragmenty dwóch artykułów )
Dzisiejsza kultura nastawiona jest raczej na mówienie niż słuchanie, branie niż dawanie. Z tego też powodu wiele osób używa w modlitwie charyzmatu języków (charyzmatu mówienia), a mniej – charyzmatu tłumaczenia (najpierw słuchania, a potem mówienia). Charyzmat tłumaczenia języków polega na tym, że w momencie, gdy ktoś modli się w językach – w głowie tłumacza pojawia się rozumienie (interpretacja) tej modlitwy. Nie jest to jednak rozumienie poszczególnych głosek czy wyrazów, jak w przypadku języków obcych.